Jakie zagrożenie może stanowić ucieczka mrówek?
Rozważając zagrożenia płynące z możliwości ucieczki mrówek, warto zacząć od zrozumienia ich procesu rozmnażania. Kluczowymi postaciami są uskrzydlone, płodne mrówki: królowe i samce, które uczestniczą w rójkach. Podczas tych lotów godowych, królowa łączy się z kilkoma samcami z różnych gniazd, co ma na celu wymieszanie materiału genetycznego. Aby doszło do rozmnażania, konieczne są dwa różne gniazda. Po zapłodnieniu, królowa ląduje, odcina swoje skrzydła, zakłada nowe gniazdo, gdzie składa jajka. W tym okresie, nie przyjmując pokarmu, żywi się zgromadzonymi zapasami. Z jaj wylęgają się kolejne pokolenia bezpłodnych robotnic, które bez królowej w końcu wymrą.
Aby w domu mogła powstać kolonia mrówek, musiałaby uciec królowa. Dodatkowo, mrówki wymagają wysokiej wilgotności do przeżycia, co oznacza, że bez odpowiedniego schronienia szybko giną. Wymagają także stałego dostępu do pożywienia, co w dużym domu może stanowić dla nich problem.
Mrówki faraonki stanowią osobny problem, ponieważ pokonują wiele z tych barier i mogą rozmnażać się wewnątrz kolonii z innymi spokrewnionymi mrówkami, co utrudnia ich zwalczanie z powodu licznych królowych w kolonii.
Zazwyczaj, mrówki nie opuszczają formikarium, chyba że niektóre robotnice eksplorują nowe tereny. Jednak te, które przypadkowo się zgubią, np. spadając z poślizgowej powierzchni, nie są w stanie wrócić i giną.
