Hodowla karaczana szarego

Karaczan o niewielkich rozmiarach, osiągający do 3 centymetrów długości. Samce są wyposażone w skrzydła, które służą im głównie podczas okresu godowego. Młodociane osobniki mają brunatny odcień, natomiast dorosłe charakteryzują się brunatno-czarnym ubarwieniem. Te owady znajdują się niemal w każdym zakątku globu i preferują życie w ukryciu.

Warunki hodowlane karaczanów

Karaczany preferują środowisko o podwyższonej wilgotności, lecz należy unikać nadmiaru. Idealna temperatura dla ich rozwoju waha się między 20 a 30°C i nie wymagają dodatkowego ogrzewania, choć tempo ich wzrostu jest zależne od warunków termicznych.

Opis insektarium

Moja hodowla, licząca około 2500 osobników, mieści się w akwarium o pojemności 40 litrów (wymiary: 40x28x35 cm). Część górna na długości 20 cm jest zabezpieczona przyklejoną na stałe szybą. Druga połowa pokrywy, również o długości 20 cm, nie jest na stałe przymocowana i służy jako otwierana klapa. Utrzymuje ją w miejscu taśma wzmacniana, działająca jako zawias, co ułatwia dostęp do wnętrza akwarium i zmniejsza ryzyko ucieczki karaczanów podczas czynności takich jak wymiana pokarmu. W zależności od liczby karaczanów, do akwarium dodaję tłoczone podkładki z tektury, ale nie więcej niż do połowy wysokości naczynia. Aby zapobiec ucieczkom, brzegi akwarium oraz pas o szerokości 2-3 cm przyklejonej części pokrywy smaruję talkoholem, tworząc skuteczną barierę dla karaczanów. W terrarium konieczne jest również miejsce na pokarm oraz opcjonalnie poidełko, chociaż dostęp do wody nie jest niezbędny. Dodatkowe oświetlenie dla karaczanów nie jest wymagane.

Pożywienie dla karaczanów

Karaczan szary jest wszechstronnym żerniakiem, który zaakceptuje niemal każdy rodzaj pokarmu. Ważne jest, aby pamiętać, że dieta podawana owadom karmowym bezpośrednio wpływa na stan zdrowia naszej kolonii. Należy unikać dawania im jedzenia, które mogło mieć kontakt z insektycydami. Moje osobniki Nauphoeta cinerea otrzymują zbilansowaną mieszankę składającą się z wieloziarnistych produktów wzbogaconych o płatki owsiane, suche karmy dla psów i kotów, oraz pokarmu dla ryb, wszystko w równych proporcjach 1:1:1:1. Dodaję również witaminy i minerały, korzystając z tabletek musujących rozpuszczonych w wodzie, które następnie mieszam z suchymi składnikami. Gotowy pokarm podaję bezpośrednio, a nadwyżki przechowuję w zamrażarce, dzięki czemu nie tracą one wartości odżywczych. Dietę karaczanów urozmaicam również owocami i warzywami o grubej skórce. Czasem, kiedy zjadam jabłko, resztki tego owocu oferuję karaczanom, które skutecznie je oczyszczają.

Proces rozmnażania karaczanów

Karaczany należą do gatunków jajożyworodnych. Zarówno samce, jak i samice, są zdolne do rozrodu niedługo po osiągnięciu stadium dorosłego osobnika, co często praktykują. Samica, po zapłodnieniu, tworzy ootekę, czyli pakiet jaj, który rozwija się w jej ciele. Zdarza się, że samica wystawia ootekę na zewnątrz, aby ją „wietrzyć”. Według dostępnych źródeł, samica może wyprodukować do 6 takich ooteczek, z których każda przynosi średnio około 30 nowych karaczanów. Młode początkowo pozostają blisko matki. W zależności od warunków temperaturowych, karaczany osiągają dojrzałość płciową po około 1,5 do 2,5 miesiąca, a ich żywotność wynosi około roku, przy czym samce rozwijają się wolniej i żyją nieco dłużej niż samice.

Zalety hodowli karaczana szarego

Hodowla karaczana szarego jest jedną z najłatwiejszych i przynosi wiele korzyści. Te wszechstronne owady są niezwykle odporne na ekstremalne warunki, takie jak przesuszenie, nadmierne nawilżenie, pleśń, grzyby i roztocza. Ich wysoka płodność, połączona z imponującym wskaźnikiem przeżywalności młodych, głównie dzięki brakowi kanibalizmu, zapewnia stały wzrost populacji. Karaczany te są prawie całkowicie pozbawione tłuszczu, składają się głównie z mięśni, co czyni je doskonałym źródłem pokarmu.

Wady hodowli karaczana szarego

Mimo licznych zalet, hodowla karaczana szarego ma również swoje minusy. Zdolność tych owadów do poruszania się po gładkich powierzchniach może stanowić wyzwanie, choć odpowiednie zabezpieczenia mogą łatwo neutralizować ten problem. Karaczany mogą wydzielać substancje chemiczne, które potencjalnie mogą irytować alergików, jednak ja, będąc alergikiem, nie zauważyłem negatywnych reakcji. Najsilniejszą wadą jest ich zdolność do rozmnażania się w temperaturze pokojowej i potencjalna patogeneza. Kontrolowanie ich populacji może być czasami uciążliwe i kosztowne z powodu ich dużego apetytu, choć ich zdolność do szybkiego rozmnażania jest równocześnie jedną z ich głównych zalet.